تو فراموشم نکن؟؟؟؟؟؟؟.........................؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

[هیکاری]

آرام وآهسته قدم برمیدارم با این حال صدای خش خش برگ های پاییزی زیر گام هایم به وضوح شنیده میشود در همین حال باد بی هچ سرو صدا ازراه میرسد،چه ناغافل!!!!!!!! با نگاهی عمیق تر به گوش سپردن به صوت دل انگیز وآمیخته به صحرش به یاد شعر زیبایی از یکی از شاعران پارسی زبان می افتم.

زندگانی.................

برگ بودن در مسیر باد نیست

امتحان ریشه هاست

ریشه ای هر گز اسیر باد نیست

زندگانی پیچک است

انتهایش میرسد...........................................................................​.................................................

بقیه شعر را به خاطر نمی آورم چه بر سر حافظه ام آمده.یعنی چه در حالی که به فکر فرو رفته ام به خانه باز میگردم احساس میکنم امروز با بقیه روز ها فرق دارد نگاهی به داخل آشپز خانه می اندازم مادر...مادر...انگار غیبش زده پدر.....................پدر. همیشه قبل از من در خانه بود نگاهم به تلفن روی میز که می افتد فکری به ضهنم خطور میکند . با پدرم تماس میگیرم پدر کجا یی تو مادر هم پیش توست؟؟؟؟؟!!!!!!!!؟؟؟؟دو گلو ها هم در خانه نیستند .............. پاسخی به گوش نمی رسد دیگر داشتم نگرام می شدم قلب مادرم بیمار است نکند اتفاقی افتاده باشد در همین فکر ها بودم که صدای آمبو لانس را از بیرون خانه وارد پرده گوشم را لرزاند..
سرجایم خشکم زد سراسیمه به سمت در خیز برداشتم تنها چیزی که دیدم نقاشی خونی خواهر سه ساله ام بود تنها کاری که میتوانستم بکنم....... دیگر صدای تپش های قلبم را احساس نمیکردم






خوب بقیه اش باشه برای بعد.........